Tegenstellingen in Nepal

Hallo allemaal!

Het werd weer even tijd voor een tweede blog. Kan ik weer even lekker spuien. :D

De dagen op school gaan steeds beter. Het slaan van de kinderen blijkt heel erg mee te vallen. Ik ben het echt niet mee eens, maar na mijn eeste dag op school had ik het idee dat de kinderen aldoor geslagen werden. Dit valt gelukkig mee. Zoals ik vorige keer ook vertelde is de communicatie tussen de de leraren en ook tussen de kinderen en mij iets lastigs waar over nagedacht moest worden. Het idee is nu om te proberen iedere week even een gesprek te plannen met een van de leraren. Krishna spreekt Nepalees en Engels, uiterst handig! Ik schrijf vragen op in het Engels die ik graag zou willen stellen of onduidelijkheden die ik duidelijk zou willen hebben. Krishna overlegt dan met de leraar wat de oplossingen kunnen zijn. Of dit genoeg is moeten we nog even afwachten. Het eerste gesprek was zondagochtend om 8 uur. Ja, jullie lezen het goed om 08.00 uur, ik sliep eigenlijk nog, maar het gesprek verliep goed. Wat ik vooral duidelijk wilde hebben is dat ik niet de engels leraar zal vervangen. Ik had het idee dat dat vorige week al wel van me verwacht werd. Dit begreep hij en vond hij ook geen goed idee. Ik hoef me nu niet druk te maken om examens en hoef me niet te houden aan de opdrachten in de boeken. Ook hebben we besloten dat ik 4 lesblokken per dag ga geven. Er zijn er in totaal 7. Morgen begint mijn eerste les week, dus dan gaan we kijken of het inderdaad verloopt zoals besproken. De kinderen gaan hier overigens naar school van zondag tot vrijdag. Vrijdag is dan een halve dag. Zaterdag is holiday. Voor mij is ook zondag een holiday. Vandaag was ook een holidy vanwege een feestdag in de buurt. Vandaag dus even een dagje voor mezelf gehad. Uitgeslapen, badkamer schoongemaakt, echt waar ja, en een beetje opgeruimd, ook echt waar. :)

Vind het erg leuk om echt te gaan beginnen maar het is ook wel erg spannend. Deze week al een beetje mogen proeven aan het lesgeven. Ik heb 2 keer lesgeven aan de oudste groep. 8 - 14 jaar oud. Omdat de school klassen worden ingedeeld op niveau en niet op leeftijd, is het verschil erg groot. De engelse lessen gingen nog wat moeizaam. Omdat ik niets had voorbereid (ik zou deze week alleen kijken nog niet lesgeven), de lerares me alleen liet met de kids en het engels echt heel moeizaam gaat. Als ik vraag of ze me willen herhalen kijken ze me schaapachtig aan en gebeurd er niets. Dit is frustrerend en voelt ook een beetje machteloos. Ik wil ze zo graag iets leren, maar op deze manier wordt het erg lastig. Aankomende week gaan we het vooral richten op het zingen van liedjes. Deze sloegen deze week al erg aan. Een aantal van julle kennen hem van World Servants. 'Father Abrahim' gaat ook in Nepal een wereld hitte worden.

Dit weekend was lekker vol gepland. Zaterdag zwemmen met de kinderen van Swarga. Ik had me al een beetje voorbereidt. Dat zwembad zal wel niet veel voorstellen, misschien zelf ranzig te noemen. Nou, dat was toch nog schrikken. Het leek wel of we een tijdsprong maakte. Van de middeleeuwen naar de moderne tijd. Niet te filmen, maar een waar zwemparadijs met koud, prachtig helder chloor water. Wat een feest! Heerlijk. Heb echt genoten. Even wat kinderen in het rond gegooit tot ze toch echt niet meer konden. Ze lagen op een gegeven moment bibberend in het water. 'Cold miss, cold'. Ja, dat kon ik ook wel zien. Jij met je blauwe lipjes en je schuddende lichaam. Nog even onder de ijskoude douche en weer terug de warmte in.

Zondag stond het Hindi dansen gepland. Zoals vertelt is dansen mijn specialiteit. Het werd een ware volksdans. Het was erg leuk, jammer dat ik die pasjes gewoon niet onder de knie kreeg en ook vergat wat ik ook al weer met dat lichaam moest doen na die ene beweging. Misschien toch overwegen een andere specialiteit te vinden...
's Middag met zijn allen (Krishna, Joyce, Marjon, Marjon, Steffani en ik) in de auto, lees mini, naar Kathmandu. Een krap gebeuren maar dat kunnen wij natuurlijk. Jammer was wel dat Steffanies benen versplinterd waren door mijn gewicht. Nog een geluk dat ik wat afgevallen ben door verminderde eetlust en diaree. :D Het gaat verder wel goed met me hoor. Maar u zich geen zorgen. :) In Kathmandu, eerst een heerlijk broodje geeten en toen opweg naar de cinema, we zouden namelijk een ware hindifilm gaan bekijken. We verheugden ons op de prachtige dansen, daar zou ik misschien nog iets van kunnen leren.

Toen we bij de cinema in de buurt waren bleek er een demonstratie aan de gang van Tibetaanse monniken. Zoals de meeste van jullie waarschijnlijk wel weten is Tibet de laatste maanden veel in het nieuws. Steeds meer komt aan het licht dat de Tibetanen worden onderdrukt door China. De bevestig ook het verhaal van Marjon. Zij is daar 2 jaar geleden geweest. Er hangen overal camera's om te contoleren of alles wel volgens de regels van China gaat. Naast een prachtig klooster staat een gevangenis om de monniken die de 'fout' in gaan direct af te voeren. De Tibetaanse vlag is verboden, ze mogen de eigen gebruiken en rituelen niet uitvoeren en ze worden met geweld de mond gesnoerd. De grens van Tibet is een paar maanden geleden gesloten en de Chineese regering heeft alle jounalisten en bezoekers het land uitgestuurd. Tibet is nu geisoleerd. Nu de olympische spelen eraan komen wordt hier extra aandacht aan besteedt en doen ook steeds meer monniken de mond open. Zo dus ook hier in Nepal bij de Chinese ambasade. Met dit verhaal in mijn achterhoofd werd ik direct emotioneel bij het horen van de leuze FREE TIBET en het zien opstijgen van de tibetaanse vlag aan prachtige gekleurde ballonnen omhoog de lucht in. Dat je zo moet vechten voor je eigen recht, zou toch niet zo horen te zijn. We liepen verder en zagen toen wat er echt aan de hand was. Sommige tibetaanse monniken werden geslagen met stokken, over de grond gesleurd naar een van de wagens die klaar stond om ze af te voeren. Wat een vredelievende demonstratie had moeten zijn eindigde andersom. Het leger sloeg met harde hand in. De monden werden direct weer gesnoerd. Ik stond te huilen. Te kijken en te huilen achter een hek, naar het tafereel voor me. Schreeuwende monniken met zijn 40en in een bus, klaar om afgevoerd te worden. Vol vuur waren ze. Voor vuur voor Tibet en hun eigen bestaan. Dit raakte mij diep. Ook hier in Nepal wordt het blijkbaar niet getollereerd als je opkomt voor je eigen recht. Je recht om te zijn wie je bent. Met het machteloze gevoel dat ik ook weer voel nu ik dit schrijf weet ik me geen raad. Iedere dag worden er dit soort demonstaties gevoerd en iedere dag worden ze op deze manier beeinidg. Afgevoerd naar een plek die niet benoemd wordt.

De film begon bijna en omdat ook Marjon het niet meer hield en Joyce in staat was een politieagente in elkaar te slaan, was dat misschien maar goed ook. Lekker gezellig naar de film. Ik kon het moeilijk van me afzetten. De film bleek niet ondertiteld, Nepalees gesproken en niet een Hindi maar een actie film te zijn. Door de flauwe grappen kwam we weer aardig terug. Omdat we er niets van begrepen vroegen we constant aan elkaar: 'Gaan ze nu dansen?'. Dit was op sommige momenten hilarisch. Ook het spelletje 'doorgevertje' werd grappig. Aan het begin van de rij, zat Milan hij is reisleider, spreekt 3 woorden Nederlands, heel veel woorden engels en vloeiend Nepalees. Aan het einde van de rij zat een Nepalees die Joyce kent omdat ook hij een kindertehuis runt maar dan in Kathmandu. Ook hij spreekt Engels. Zo begon het door geven van waar de film nu eigenlijk over ging, waarvan de grootste grap was dat de verhalen niet met elkaar over een kwamen. Het werd een leuke filmmiddag.

Misschien ook leuk om te vertellen. Bijna iedere avond eet ik met Marjon en soms ook met Joyce in het Heart van Bhaktapur. De enige echte eigenaar is Rick. Een Nederlandse man die alles verkocht heeft en hier opnieuw begonnen is. Ook hij slaapt in Khwopa, het guesthouse, dus we zien elkaar ook regelmatig bij het ontbijt. Erg gezellig zo met zijn drieen (Marjon, Rick en ik)! Het Nederlandse nieuws komt regelmatig voorbij. Zo ben ik eigenlijk nooit echt alleen. Erg prettig.
Het Nepalese eten smaakt goed! Ik ontbijt vaak met een kopje thee met een bak fruit en een beetje yoghurt. Heerlijke mango, appel en bananan. Dat is een goed begin van de dag.
Shaym, de eigennaar van Khwopa zorgt erg goed voor me. Zoals ook vandaag weer. Toen hij door kreeg dat ik 's middags rond 14.00 uur nog in het guesthouse was, heeft hij eten voor me klaar gemaakt. Ik was eerst heel verbaast: 'I didn't order something'. Hij had het voor me gemaakt omdat hij wist dat ik nog niets gegeten had. Hoe attent kun je zijn.

Nu is het weer tijd om af te sluiten. Ik ga zo lekker eten bij Rick en ga vroeg slapen.

Want om 01.00 uur zitten we weer met zijn allen voor de buis!!! :D Het EK is ook hier in Nepal begonnen! Vanavond spelen ze tegen Italie en dat willen we natuurlijk niet missen. Als ze vanavond winnen, en dat gaan ze natuurlijk, wordt het Heart van Bhakthapur omgetoverd tot het Bhaktapur Holland House. Eigenlijk hopen we natuurlijk op toevallig passerende Nederlandse mannen die gezellig een drankje komen drinken. HUP HOLLAND HUP, LAAT ONS TOCH NIET AL DIE MAANDEN DROOG STAAN! Hahahahaha, ik vond hem zelf wel grappig.

Ik ga ook nog even een keer tijd maken om wat foto's erop te zetten. Misschien wel leuk voor de visualisatie.

Tot de volgende keer maar weer!

Liefs,
Elize