Zon, muziek, sigaren en rummie in een cup!

Hola!

Como estan?! Hoe gaat het met jullie?! Long time no see en ook lang niets van mij gehoord. Hoog tijd dus weer voor een mooi verhaal! :) Ga er maar even lekker voor zitten! ;)

Na Costa Rica was het tijd voor het langverwachte Cuba! Het land van de rum en de sigaar! Het land van de mooie mensen en waar de zon altijd schijnt! Wat een geweldige tijd heb ik daar gehad! Eerst 3 weken rond reizen met Maartje, geniaal! Veel gezelligheid en veel feestjes, heerlijk! Zo fijn om zo samen te kunnen reizen! Eindelijk iemand die mijn slechte sarcastisch Nederlandse humor begreep en waarbij een half woord genoeg was om elkaar te begrijpen! Toppertje! :) Vooral veel genoten van het, zeker niet gemakkelijke, salsa dansen, de veel te mooie mensen (werkelijk waar, de Cubanen zijn een mooi, heel mooi volk!), de veel te lekkere rum en de oh zo fijne live-muziek! Wat kunnen die Cubanen goede muziek maken! Genieten geblazen! Fijne cultuur gesnoven, mooie natuur gezien en erg fijn gechilled op die prachtig mooie witte stranden! Vervelend leventje... Van Havana naar de fijne salsa feestjes en het prachtige strand in Trinidad. Hierna tijd voor een heel andere kant van Cuba, want in Santa Clara is zich een grote alternative scene aan het ontwikkelen. En na een zeer geslaagd electro feest, was het tijd voor de prachtige natuur in Baracoa. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was ik Maartje alweer aan het uitzwaaien...

Na zo´n goede en fijne tijd was afscheid nemen dan ook even moeilijk. Gelukkig had ik maar een week te overbruggen. En hoe deze beter te spenderen dan luierend op het stand! Top! Varadero is als backpacker niet de meest ideale plek om te verblijven (duur!), maar heb het fijn gehad daar en ben nog nooit in mijn leven zo bruin geweest! Jaja, trotse ik! :) Na een week strand hangen was het eindelijk zo ver! Paps en Mams weer in de armen sluiten! En oh wat was dat een geweldig moment en oh wat was het fijn om samen met hen door Cuba te kunnen reizen! De 2 weken samen vlogen voorbij! Van de grote stad Havana naar de prachtige natuur van de Viñales en Las Terasas. Vanuit hier door naar de fijne coloniale steden Cienfuegos en Trinidad. Hier genoten van heerlijke daagjes strand, top, top, top live-muziek en het gewoon ontzettend fijne samen zijn! Helaas was het hierna al weer tijd om onze terug keer in te luiden naar Havana. Tijdens de vakantie met Paps en Mams heb ik trouwens een top spelletje leren spelen, wat ik jullie zeker niet wil onthouden: Kennen jullie dat spel, ´Rummie in een Cup´? Echt een aanrader! Men neemt een mooie cup (lees groot glas) en schenkt daar een mooie hoeveelheid rum in. Hierna is het tijd voor de echte strategische speler, want alleen met de juiste hoeveelheid cola is het spel geslaagd. Maar wie ook nog ijs en een schijfje limoen erbij weet te halen is de absolute winnaar! ;)

Wat me vooral is bijgebleven van de 1,5 maand Cuba is de mentaliteit van de personen. De mensen hebben een enorme wilskracht en zijn of lijken over het algemeen blij met wat ze hebben. Want hoe luchtig mijn verhaal hierboven ook klinkt, Cuba is een land met een grote gescheidenis die voor de meeste Cubanen niet gemakkelijk is geweest en nog steeds niet gemakkelijk is. Het communisme is een moeilijk te begrijpen systeem waarvan ik na 1,5 maand nog steeds kan zeggen dat ik er geen snars van begrijp. Ik neem vaak Nederland als voorbeeld. Stel je voor een land wat volledig aan zichzelf overgeleverd is. Zonder import en export. Wat zou dat voor ons Nederlanders betekenen. Alleen (Campina ;) ) melk ik de winkels? In hoe verre is een land opzichzelf in staat om zijn inwoners in leven te houden met alleen de producten die het zelf kan produceren? Er vind nu wat import en export plaats (er is nu zelfs Coca Cola te vinden in de winkels wat toch echt in Amerika merk is...) maar de winkels zijn nog steeds half leeg. Of eigenlijk, ze lijken (soms) vol, maar dan zijn het maar 5 verschillende producten over de gehele winkel uitgezaaid. :) Diep respect voor de Cubanen. Die geen kant op konden en nog steeds niet kunnen. Want met een gemiddeld salaris van 20 dollar per maand is het nog steeds niet mogelijk om een paspoort aan te schaffen of om uberhaupt een vliegticket te kopen. Dit tot groot ongenoegen van de nieuwe generatie. Wat ik ervaren heb, is dat alle jongen mensen uit Cuba weg willen. Ik zeg: ´Kom maar op met die mooie Cubanen, we hebben vast wel ergens een plek voor ze in Nederland´. Toch? ;)

Na het indrukwekkende, inspirerende en zeer fijne tijd in Cuba was het, na het emotionele afscheid van mijn ouders, tijd voor de nieuwe fase in mijn reis: MEGGGIHHHHIIIICOOOOOOOOO!!!!! En wat een cultuurschok. Volle winkels, rustig over straat kunnen lopen zonder constant te worden lastig gevallen, een hele strip met alleen maar barretjes en discotheken en internet... WOW. Welkom in Playa del Carmen, Mexico! Gelukkig duurde het wennen om precies te zijn, niet heel lang, en werd ik meteen op sleeptouw genomen door andere dormitorio / slaapzaal bewoners. Iedere avond is het blijkbaar ladiesnight in Playa! Wat vervelend! Dit hield eigenlijk kort gezegt in dat ik een week lang geen cent, echt geen cent, uitgegeven heb aan drank, maar toch heel wat avonden tipsie thuis kwam. Om al dit heidense gedrag te compenseren vond ik het wel een goed plan om eens te kijken naar wat yoga lessen. Dit bleek een schot in de roos. Yoga is fijn heb ik ontdekt en ook echt niet gemakkelijk... Zweten geblazen, stroompjes over mijn hoofd! Dit in combinatie met het prachtige strand heeft voor een fijne tijd in Playa gezorgt! Helaas gooide een grote tropische storm boven Florida roet in het eten en was ik het na 4 volle dagen alleen maar regen, een onderwater gelopen, lekkend hostel en straten die beter rivieren genoemd konden worden, zat. Heimwee werd aangewakkerd en onrust nam het over. Tijd dus voor verandering! Op naar Tulum, een fijn klein plaatsje onder Playa. Het weer sloeg gelukkig om en heb hierdoor heerlijk op het strand gelegen en gezwommen met schildpadden in Akumal (geniale beesten) met een fijne zonnetje op mijn bolletje! Ik was weer een blij mens!

Zonder enige reden voelde ik dat ik weer moest bewegen. Ik heb veel bezienswaardigheden achtergelaten (je moet altijd iets behouden om voor terug te komen) en besloot een bus en boot te pakken naar Caye Caulker in Belize! Op het paradijselijke eiland, waar niets te doen valt, voelde ik me in eerste instantie wat onrustig. Maar in het toffe hostel met nog toffere mensen heb ik het uiteindelijk erg naar het zich gehad! Gedoken rond het reef en fijn van de zonsondergang genoten.

Hier heb ik Sabah ontmoet. En met haar ben ik nu nog steeds aan het rondreizen! Van Caye Caulker naar San Ignasio en in een sneltreinvaart door naar Guatamala! Het land waar ik al langere tijd naar aan het uitkijken was! Van het super indrukwekkende Tikal (Maya ruïnes) naar de prachtige bergen van Semuc Champey. Hier erg genoten van ons hostel in de middle of nowhere alleen maar omringt door bergen en lime-stone-pools. :) Van hier naar Antigua, vanuit waar ik jullie dit veel te lange verhaal aan het schrijven ben, excuses!

Eergisteren de verschikkelijke vulkaan van Acatenango beklommen. 4000 meter hoog, 10 uur hiken (echt niet grappig) met af en toe een verbluffend uitzicht boven de wolken, wat helaas resulteerde in hoogteziekte, migraine en overgeven. Sabah ook, maar dan zo erg dat ze een nacht in het ziekenhuis heeft moeten doorbrengen, ze bleef namelijk maar overgeven. Gelukkig is alles goed afgelopen en voelen we ons beide weer (bijna) top fit! :)

Mochten jullie trouwens een nog veel uitgebreider verslag lezen van de afgelopen 1,5 week met Sabah (wat ik me bijna niet kan voorstellen) kan ik jullie doorverwijzen naar haar blog! Ze is haar blog erg trouw en houdt van schrijven: http://sabahfromlondon.wordpress.com/.

Helaas gaan morgen onze wegen weer scheiden. Ik heb besloten om er nog maar een vulkaan beklimming tegenaan te gooien, dit keer Vulkaan Pacaya (een stuk gemakkelijker te trotseren). En dan begin ik volgende week weer met een weekje intesieve Spaanse lessen, hier in Antigua. Ja, jullie lezen het goed! Opnieuw de schoolbanken in, ik dacht: ´Waarom niet?!´. Ik ben benieuwd hoe mijn luie hersenen er na 5 maanden niets uitvoeren aan toe zijn! :) Samen met 7 andere studenten (onder andere Geoge en Sam, ontmoet op Caye Caulker) in een gastgezin en gaan met die nieuwe Spaanse grammatica!

Zo, dat was het dan voor nu, hehe! Ik ben trots dat je het tot zover hebt weten uit te lezen! :) Mijn dank daarvoor!

Ik zal proberen mijn blog in de toekomst (lees: de komende 2 maanden, tijd vliegt) beter bij te houden, zodat al de informatie wat beter te verteren zal zijn! :)

Hoop dat alles in Nederland ook goed gaat! Ik ben eerlijk als ik zeg dat ik het af en toe echt mis! Maar ik beloof te blijven genieten van al het moois hier! Want fijn heb ik het zeker! :)

Heel veel liefs en veel blijdschap,
Elize